Wyrok SN z dnia 3 września 2004 r. sygn. SDI 29/04

1. Zbieg przesłanek umorzenia postępowania, określonego w art. 88 pkt 4 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. 2002 r., Nr 123, poz.1058) oraz z art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. w zw. z § 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów ad­wokackich (Dz. U. Nr 99, poz. 635), zachodzi dopiero wówczas, gdy do chwili orzekania zostały przeprowadzone wszystkie dowody i wyjaśnione wszelkie okoliczności świadczące o tym, że obwiniony nie popełnił zarzu­canego przewinienia dyscyplinarnego, a jednocześnie nastąpiło przedaw­nienie jego karalności. W takiej tylko sytuacji procesowej sąd dyscyplinarny obowiązany jest wydać orzeczenie uniewinniające.

2. Sformułowanie zawarte w art. 95 i prawa o adwokaturze, że wszel­kie wydatki stanowią koszty postępowania dyscyplinarnego, interpretowa­ne w powiązaniu z unormowaniem zamieszczonym w § 1 ust. 3 rozporządzenia, wyłącza możliwość stosowania w tym postępowaniu dyscyplinar­nym art. 632 pkt 2 k.p.k. Uznaniowość przewidziana w tym przepisie, jest wykluczona w tym postępowaniu.

3. W razie uniewinnienia albo umorzenia postępowania dyscyplinar­nego, obwinionemu adwokatowi należy się zwrot wszystkich uzasadnio­nych wydatków poniesionych przez niego w związku z tym postępowaniem. Jeżeli natomiast obwiniony zostanie skazany, obciąża się go kwotą opłaty zryczałtowanej, określonej w § 49 rozporządzenia.

Przewodniczący: sędzia SN J. Dołhy.

Sędziowie SN: A. Siuchniński, K. Cesarz (sprawozdawca).

Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego: adw. K. Borodeja.

Sąd Najwyższy w sprawie Jacka K., obwinionego z art. 80 ustawy o adwokaturze w zw. z §§ 6, 8, 21, 22, 43 i 49 Zbioru zasad etyki adwokac­kiej i godności zawodu, po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 3 września 2004 r. kasacji, wniesionej przez obwinionego od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 22 listopada 2003 r., zmieniającego orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w W. z dnia 3 lutego 2003 r.,