Uchwała SN z dnia 21 maja 2004 r. sygn. I KZP 42/03

Miejscem popełnienia czynu określonego w art. 43 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 198 ze zm.) może być także terytorium państwa obcego. Znamię „wbrew przepisom ustawy” należy w takiej sytuacji rozumieć jako dotyczące przepisów ustawy obowiązującej w miejscu popełnienia czynu.

Przewodniczący: Pierwszy Prezes SN L. Gardocki (sprawozdawca).

Sędziowie SN:E. Gaberle, P. Kalinowski, W. Kozielewicz, R. Malarski, R. Sądej, S. Zabłocki.

Zastępca Prokuratora Generalnego: R. A. Stefański.

Sąd Najwyższy w sprawie Ibrahima A. i innych, po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., przez Sąd Apelacyjny w G., postanowieniem z dnia 20 listopada 2003 r, do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu, a przez skład trzech sędziów tego Sądu na podstawie art. 441 § 2 k.p.k. - postanowieniem z dnia 26 lutego 2004 r. - powiększonemu składowi Sądu Najwyższego zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy miejscem dokonania czynności sprawczych przestępstwa określonego w art. 43 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468 ze zm.) jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też art. 43 cyt. ustawy penalizuje zachowanie polegające na wprowadzaniu do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych, mleczka makowego lub słomy makowej albo uczestniczenie w takim obrocie na terenie także państw obcych?”

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

UZASADNIENIE

Przedstawione Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne wyłoniło się na tle następującego stanu faktycznego.

Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 29 listopada 2002 r., między innymi uznał Ibrahima A. za winnego popełnienia przestępstwa zakwalifikowanego z art. 43 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468 ze zm., dalej powoływanej jako p.n.), polegającego na tym, że w październiku 1999 r. na terenie Turcji, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci kilkudziesięciu kilogramów heroiny, w ten sposób, że wraz z Serefetinem T. i Wandą K. w Istambule nakłonił Jarosława M. do przewiezienia narkotyków do Holandii przez Niemcy wraz z Wacławem K. samochodem Volkswagen Transporter, w specjalnie przystosowanej do przewozu narkotyków skrytce. Uznano ponadto, że przypisane przestępstwo pozostaje w ciągu przestępstw (art. 91 § 1 k.k.) z innym czynem zakwalifikowanym z tych samych przepisów, a polegającym na tym, że w okresie połowy października do dnia 24 października 1999 r. w Krakowie, Wałczu oraz na terenie Turcji i Bułgarii, wspólnie z innymi osobami brał udział we wprowadzaniu do obrotu znacznych ilości środków odurzających w postaci heroiny, w ten sposób, że organizował ich przewóz z terytorium Turcji do Bułgarii przez Arkadiusza G. i Agnieszkę K. w specjalnie przystosowanym do przewozu narkotyków samochodzie Opel Kadett. Sąd Okręgowy w K. wymierzył oskarżonemu karę 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 258 § 1 k.k., polegającego na tym, że w okresie od co najmniej dnia 10 października 1999 r. do co najmniej maja 2000 r. na terenie Polski, Turcji i Mołdawii brał udział w związku przestępczym mającym na celu dokonywanie przemytu i obrotu heroiną pomiędzy Turcją i Mołdawią a innymi państwami. Za przypisane przestępstwa orzeczono karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.