Postanowienie SN z dnia 26 lutego 2004 r. sygn. I KZP 47/03

Przedmiotem ochrony przepisu art. 244 k.k. jest orzeczenie każdego sądu (cywilnego, administracyjnego lub karnego), zawierające zakaz określonej w nim działalności, także innej niż gospodarcza.

Przewodniczący: sędzia SN W. Kozielewicz.

Sędziowie SN: A. Siuchniński (sprawozdawca), J. Sobczak.

Zastępca Prokuratora Generalnego: R. A. Stefański.

Sąd Najwyższy w sprawie Józefa B., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w Ł., postanowieniem z dnia 26 listopada 2003 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy określone w art. 244 k.k. zakazy odnosić należy jedynie do orzeczonego środka karnego wskazanego w art. 39 pkt 2 k.k., czy też wymieniony przepis kodeksu karnego należy rozpatrywać jedynie przez pryzmat organu orzekającego te zakazy?”

postanowił odmówić podjęcia uchwały.

Z uzasadnienia:

Wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 16 czerwca 2003 r. Józef B. uznany został za winnego tego, że w okresie od dnia 24 września 2001r. do dnia 31 grudnia 2001 r., działając z góry powziętym zamiarem, jako właściciel Zakładu Przetwórstwa Owoców i Warzyw „W.” oznaczył podrobionym znakiem towarowym „Polonez” produkowane przez siebie przetwory owocowo - warzywne w postaci chrzanu tartego, kremu chrzanowego, majonezu stołowego i ćwikły z chrzanem, o łącznej wartości 157 198,62 zł i z takim znakiem wprowadził je do obrotu oraz, że w wymienionym okresie za pomocą technicznych środków reprodukcji skopiował zewnętrzną postać przetworu w postaci nakrętki typu Twist - off z napisem „Polonaise” produkowanego przez Zakład Przetwórstwa Owocowo Warzywnego „P.” wD.,i tak skopiowany pod nazwą „Polonez” w postaci chrzanu tartego, ćwikły z chrzanem o łącznej wartości 157 198, 62 zł wprowadził do obrotu, stwarzając tym możliwość wprowadzenia klientów w błąd co do tożsamości producenta i produktu, czym wyrządził poważną szkodę Ludwikowi M. - właścicielowi Zakładu Przetwórstwa Owocowo Warzywnego „P.” w D. Jednocześnie w wymienionym okresie działając z góry powziętym zamiarem jako właściciel Zakładu Przetwórstwa Owoców i Warzyw „W.” nałożył znak „Polonez” na wyprodukowane przez siebie przetwory w postaci chrzanu tartego, wprowadzając go następnie do obrotu, a także wprowadził do obrotu krem chrzanowy i majonez stołowy ze znakiem „Polonez”, jak również nałożył znak „Polonez” i nie usunął go z wyprodukowanego przez siebie chrzanu tartego w słoikach przechowywanych w magazynie zakładu oraz nie usunął znaku towarowego „Polonez” z wyprodukowanych przetworów, w postaci majonezu stołowego, kremu chrzanowego znajdujących się w magazynie zakładu, czym nie zastosował się do orzeczonego, w dniu 10 września 1999 r. w wyroku Sądu Okręgowego w Ł., nakazu zaniechania nakładania znaku „Polonez” na produkowane przez siebie przetwory, zaniechania wprowadzania do obrotu towarów oznaczonych znakiem „Polonez” oraz nakazu usunięcia nałożonego na towary znaku towarowego „Polonez” ze wszystkich towarów będących w jego dyspozycji - to jest dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 49 z 2001 r. poz. 508) i art. 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. „o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji” ( Dz. U. Nr 47, poz. 211 ze zm.) i art. 244 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.