Postanowienie SN z dnia 3 listopada 2004 r. sygn. I UZ 37/04

Spór między ubezpieczonym a organem rentowym, w którym ubezpieczony domaga się renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, zaś organ rentowy stwierdza do niej prawo z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jest „sprawą o przyznanie renty” w rozumieniu art. 392¹ § 1 zdanie drugie k.p.c.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 listopada 2004 r. sprawy z wniosku Zenona Aleksandra S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w Z. o wysokość świadczenia, na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 6 lipca 2004 r.

uchylił zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w Z. decyzją z dnia 14 maja 2003 r. stwierdził, że Zenon S. ma prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 maja 2003 r. do 31 maja 2004 r., gdyż lekarz orzecznik orzeczeniem z dnia 12 maja 2005 r. uznał go za częściowo niezdolnego do pracy do 31 maja 2004 r. Przedtem, w czasie od 14 marca 2000 r. do 30 kwietnia 2001 r. oraz od 1 maja 2001 r. do 1 kwietnia 2003 r. wnioskodawca również pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wymienioną decyzję zaskarżył wnioskodawca, domagając się jej zmiany przez stwierdzenie, że jest bez ograniczeń czasowych całkowicie niezdolny do pracy.