Uchwała SN z dnia 19 lutego 2003 r. sygn. I KZP 48/02

Prawo odmowy zeznań, określone w art. 182 § 1 k.p.k., przysługuje każdemu świadkowi, a więc także małoletniemu.

Przewodniczący: Prezes SN L Paprzycki (sprawozdawca).

Sędziowie: SN J. Skwierawski, SA del. do SN Z. Świda.

Prokurator Prokuratury Krajowej: R. Pusz.

Sąd Najwyższy w sprawie Mariusza H., po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., przez Sąd Okręgowy w S., postanowieniem z dnia 13 listopada 2002 r. zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy:

„1. Czy decyzja w zakresie realizacji uprawnienia z art. 182 § 1 k.p.k. przez małoletniego świadka, który ze względu na wiek nie osiągnął rozwoju umysłowego w stopniu pozwalającym na rozumienie istoty prawa do odmowy zeznań i prawno-procesowych konsekwencji tej decyzji, należy z mocy art. 98 § 1 k.r. i op. do jego rodzica, który nie jest oskarżonym w procesie, i czy dla jej procesowej skuteczności musi zostać wyrażona przez tego przedstawiciela ustawowego w formie oświadczenia złożonego do protokołu rozprawy przed pierwszym przesłuchaniem małoletniego przed Sądem pierwszej instancji, czy też dopuszczalne jest konwalidowanie tego braku post factum w toku dalszych stadiów postępowania sądowego, do jego prawomocnego zakończenia;2. czy przepis art. 97 § 2 zdanie drugie k.r. i op. ma zastosowanie w zakresie realizacji przez rodziców małoletniego świadka uprawnień wynikających z art. 182 § 1 k.p.k. w sytuacji, gdy jedno z nich jest pokrzywdzonym tym samym co małoletni, bądź innym przestępstwem, zarzucanym drugiemu z nich, i czy brak porozumienia, o jakim mowa w tym przepisie, musi zostać jednoznacznie wyrażony oświadczeniami rodziców, złożonymi przed zeznaniami tego świadka?”

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

UZASADNIENIE