Uchwała SN z dnia 28 marca 2002 r. sygn. I KZP 6/2002

Za pokrzywdzonego w postępowaniu karnym o przestępstwo z art. 209 § 1 k.k. nie uważa się Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wypłacającego świadczenia z funduszu alimentacyjnego na rzecz osoby, do której alimentacji zobowiązany był oskarżony.

Przewodniczący: Prezes SN L. Paprzycki.

Sędziowie SN: H. Gradzik (sprawozdawca), J. Sobczak.

Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański.

Sąd Najwyższy w sprawie Dariusza O., po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w Koszalinie postanowieniem z dnia 9 stycznia 2002 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„1. Czy w postępowaniu karnym o czyn z art. 209 § 1 k.k. Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, przysługują uprawnienia pokrzywdzonego? w przypadku odpowiedzi twierdzącej;

2. Czy uprawnienie to wynika z regulacji art. 49 § 1 k.p.k.?”

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w K. oskarżył Dariusza O. o to, że od czerwca 1997 r. do sierpnia 1998 r. oraz od lutego 1999 r. do czerwca 2001 r., uporczywie uchylał się od wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie małoletnich synów Krystiana i Dominika, przez co naraził ich na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, czym działał na szkodę tych osób oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K., przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 k.k. - tj. o popełnienie przestępstwa określonego w art. 209 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w K., wyrokiem z dnia 18 października 2001 r., uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tą zmianą, iż z jego opisu wyeliminował stwierdzenie, że oskarżony działał na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i kwalifikując czyn jako występek z art. 209 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 skazał go na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 oraz art. 70 § 1 k.k. zawiesił warunkowo wykonanie tej kary na 5 lat, a na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 i art. 72 § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego do wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie małoletnich synów oraz do naprawienia szkody przez zapłatę na ich rzecz kwoty 1800 zł w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku.