Wyrok SN z dnia 5 lutego 2002 r. sygn. I PKN 845/00

1. Wniesienie powództwa o sprostowanie świadectwa pracy nie może być potraktowane jako wniosek o przywrócenie terminu z art. 264 § 2 k.p.

2. Oddalenie powództwa wyłącznie wskutek błędnej oceny przekroczenia terminu z art. 264 § 2 k.p. i braku podstaw do jego przywrócenia jest nierozpoznaniem istoty sprawy w rozumieniu art. 378 § 2 k.p.c. (w brzmieniu przed nowelizacją dokonaną ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, Dz.U. Nr 48, poz. 554; obecnie art. 386 § 4 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca) ,

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Jadwiga Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2002 r. sprawy z powództwa Władysława B., Zdzisława G., Juliusza K., Mariana R., Tomasza K., Pawła Ś. Przeciwko P. Korporacji Budowlanej P. S.A. w P. o odszkodowanie, wynagrodzenie, ekwiwalent za urlop, sprostowanie świadectwa pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 21 czerwca 2000 r. [...]

zmienił zaskarżony wyrok w części uwzględniającej apelację powodów i zasądzającej na ich rzecz odszkodowania (pkt I lit. a-e) w ten sposób, że oddalił apelację powodów oraz w części rozstrzygającej o kosztach postępowania apelacyjnego (pkt III) w ten sposób, że znosi je wzajemnie między stronami;

oddalił kasację w pozostałym zakresie i zniósł między stronami koszty postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Pozwami wniesionymi w dniu 13 marca 1995 r. powodowie Juliusz K., Zdzisław G., Tomasz K., Władysław B., Paweł Ś. i Marian R. (który pozew wniósł w dniu 17 marca 1995 r.), żądali sprostowania wydanych im przez pozwanego pracodawcę - P. Korporację Budowlaną „P.” S.A. w P. - świadectw pracy (z dnia 18 stycznia 1995 r.) przez zmianę sformułowania, że stosunek pracy łączący strony wygasł na skutek porzucenia pracy przez powodów, na sformułowanie, iż stosunek pracy został rozwiązany na mocy porozumienia stron. Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie na rzecz każdego z nich po 10.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 stycznia 1995 r. Sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Na rozprawie w dniu 14 czerwca 1995 r. powodowie zmienili roszczenia o sprostowanie świadectw pracy, na żądanie odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunków pracy, a nadto wnieśli o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od „rozwiązania umów o pracę i wygaśnięcia stosunków pracy”. Na rozprawie w dniu 25 października 1995 r. pełnomocnik powodów cofnął pozew w imieniu Mariana R. W piśmie procesowym z dnia 12 maja 1997 r. powodowie sprecyzowali żądania dotyczące odszkodowania i wnieśli o zasądzenie na rzecz: Tomasza K. kwoty 14.764,40 zł, Władysława B. kwoty 10.956,28 zł, Zdzisława G. kwoty 10.786,39 zł, Juliusza K. kwoty 12.008,87 zł oraz Pawła Ś. kwoty 15.000,00 zł.