Postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2002 r. sygn. III DS 18/02

Zgoda stron i notariusza na dokonanie czynności notarialnej poza kancelarią, a także ich wygoda, nie są szczególnymi okolicznościami w rozumieniu art. 3 § 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 42, poz. 369).

Przewodniczący SSN Józef Dołhy

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, przy udziale rzecznika dyscyplinarnego, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2002 r. sprawy obwinionego Andrzeja K. na skutek kasacji obwinionego od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Krajowej Rady Notarialnej z dnia 9 maja 2002 r. [...]

oddalił kasację i kosztami sądowymi w postępowaniu kasacyjnym obciążył Andrzeja K.

Uzasadnienie

Wyższy Sąd Dyscyplinarny Krajowej Rady Notarialnej w Warszawie orzeczeniem z dnia 9 maja 2002 r. [...], po rozpoznaniu odwołania obwinionego notariusza Andrzeja K., utrzymał w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Notarialnej w L. z 22 stycznia 2002 r. [...], uznające obwinionego winnym tego, że: „w okresie od czerwca 1999 r. do września 2000 r. sporządzając poza siedzibą kancelarii 480 aktów notarialnych dokumentujących umowy sprzedaży lokali mieszkalnych przez Wojskową Agencję Mieszkaniową na rzecz osób fizycznych dopuścił się przewinienia zawodowego polegającego na oczywistej i rażącej obrazie art. 3 Ustawy Prawo o notariacie oraz uchybił godności zawodu notariusza dokonując tych czynności poza siedzibą własnej kancelarii z częstotliwością i w warunkach, które wskazują na naruszenie zasady lojalności - co stanowi przewinienie zawodowe z § 26 pkt. 7 kodeksu Etyki Zawodowej Notariusza i za to na podstawie art. 51 § 1 pkt 1 Ustawy Prawo o notariacie" i wymierzające obwinionemu karę dyscyplinarną upomnienia.