Orzeczenie
Postanowienie SN z dnia 4 października 2002 r. sygn. III CZP 62/02
Sąd drugiej instancji rozpoznający sprawę na skutek apelacji powinien wziąć pod rozwagę wszystkie naruszenia prawa materialnego popełnione przez sąd pierwszej instancji, niezależnie od tego, czy zostały wytknięte w apelacji w granicach zaskarżenia.
Sędzia SN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Józef Frąckowiak
Sędzia SN Irena Gromska-Szuster
Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Radosława P. i Barbary P.-E. przy uczestnictwie Banku Gospodarstwa Krajowego, Antoniny F., Haliny L. i Lecha P. o zasiedzenie, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 4 października 2002 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Piotra Wiśniewskiego, zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Gdańsku postanowieniem z dnia 23 lipca 2002 r.:
„Czy w świetle przepisu art. 345 k.c. termin „posiadanie przywrócone” odnosi się również do posiadania dobrowolnie zwróconego po stwierdzeniu nieważności decyzji o ustanowieniu przymusowego zarządu państwowego w terminie ponad 30 lat od utraty posiadania samoistnego nieruchomości i czy takie przywrócenie rodzi skutki prawne określone w tym artykule ?”.
odmówił podjęcia uchwały.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 października 2001 r. Sąd Rejonowy w Wejherowie stwierdził, że wnioskodawczyni Józefa P. nabyła przez zasiedzenie z dniem 22 kwietnia 1978 r. własność zabudowanej nieruchomości położonej w J. przy ul. P. nr 12, stanowiącej działkę nr 25 mapy 1, powierzchni 1513 m2.
Podłożem orzeczenia było ustalenie przez Sąd, że w dniu 3 czerwca 1936 r. uczestniczki Antonina F. i Halina L. zawarły z Bankiem Gospodarstwa Krajowego umowę, mocą której Bank zobowiązał się sprzedać na ich rzecz po połowie sporną nieruchomość, wraz z zabudowaniami, za kwotę 50 000 zł. W umowie zaznaczono, że przeniesienie posiadania nastąpiło w dniu 4 marca 1936 r., natomiast przeniesienie własności nieruchomości nastąpi po uzyskaniu wymaganego zezwolenia administracyjnego.
