Wyrok SN z dnia 11 października 2001 r. sygn. II CKN 559/99

Okoliczność, że przedmiotem opublikowania w prasie jest wywiad nie opatrzony komentarzem redakcyjnym, nie zwalnia wydawcy od odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych wypowiedzią osoby udzielającej wywiadu.

Sędzia SN Tadeusz Domińczyk (przewodniczący)

Sędzia SN Mirosław Baczyk

Sędzia SN Barbara Myszka (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Andrzeja K., Zofii P.-K. i Moniki K. przeciwko Mirosławowi K. - Wydawnictwu „W.-D.” w Ł. z udziałem interwenientów ubocznych Michała P. i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich - Centrum Monitoringu Wolności Prasy w W. o naruszenie dóbr osobistych i zadośćuczynienie, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 11 października 2001 r. na rozprawie kasacji pozwanego i interwenienta ubocznego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich - Centrum Monitoringu Wolności Prasy w W. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 26 stycznia 1999 r.

oddalił obie kasacje i zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 3800 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 maja 1998 r. Sąd Wojewódzki w Łodzi zobowiązał Wydawnictwo „W.-D.” w Ł. do zamieszczenia na łamach tygodnika „A.” w terminie 30 dni od uprawomocnienia się orzeczenia oświadczenia następującej treści: >Przepraszamy wicemarszałka Sejmu I Kadencji adwokata Andrzeja K., jego żonę adwokat Zofię P.-K. oraz córkę Monikę K. za rażące naruszenie ich dóbr osobistych publikacją pt. „Gdyby było cicho” („A.” nr 33 z dnia 16 sierpnia 1992 r.), w szczególności przez przytoczenie wypowiedzi adwokata Michała P. z W., w których pomówił on Andrzeja K. o „ewidentne nadużycie władzy” i „doprowadzenie do bezprawia” w związku z prowadzonym przez Prokuraturę Wojewódzką w Ł. postępowaniem przygotowawczym w sprawie uprowadzenia i zatrzymania jego córki, pomówił wymienionego o przekazywanie środkom masowego przekazu fałszywych informacji i nazwał go kłamcą pomówił małżonków K. o chęć umieszczenia córki w szpitalu psychiatrycznym i podważał ich kwalifikacje rodzicielskie, stwierdził - bez żadnych ku temu podstaw - że trzeba poddać stosownym badaniom psychologiczno-psychiatrycznym „rodziców i samą Monikę”. Wyrażamy poszkodowanym ubolewanie z powodu wyrządzonej im krzywdy”