Wyrok SN z dnia 6 sierpnia 1999 r. sygn. III RN 77/99

Organ wywłaszczeniowy był obowiązany dokonać oceny, czy nieruchomość wskazana we wniosku gminy o nabycie odpowiednich terenów, które w jej opinii były niezbędne do założenia pracowniczego ogrodu działkowego jako urządzenia użyteczności publicznej, mogła być uznana za rzeczywiście niezbędną na cele, które co do zasady uzasadniały dopuszczalność wywłaszczenia (art. 15, art. 20 ust. 2 oraz art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, jednolity tekst: Dz.U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 ze zm. w związku z art. 7 ust. 3 oraz art. 4 i art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 9 marca 1949 r. o pracowniczych ogrodach działkowych, Dz.U. Nr 18, poz. 117).

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie: SN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca), NSA Bogusław Gruszczyński

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia1999 r. sprawy ze skargi Wojewódzkiego Zarządu Polskiego Związku Działkowców oraz Pracowniczego Ogrodu Działkowego [...] w P. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 22 września 1997 r. [...] w przedmiocie wywłaszczenia nieruchomości, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 1998 r. [...]

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Urząd Spraw Wewnętrznych Prezydium Rady Narodowej m. P. orzeczeniem z dnia 26 lipca 1968 r. wydanym na podstawie art. 1, art. 7, art. 8 i art. 22 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (jednolity tekst: Dz.U. z 1961 r. Nr 18, poz. 94 ze zm.) wywłaszczył na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość położoną w P. przy ul. L. o powierzchni 58675 m, stanowiącą współwłasność Marianny B., Gracjana B., Stefana B. i Barbary B. Następnie, w wyniku rozpatrzenia wniosku złożonego przez Beatę N. - pełnomocnika współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, tzn. Witolda B., Gracjana B., Krystyny B. i Barbary Z., Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w W. decyzją z dnia 31 lipca 1997 r., wydaną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i art. 158 § 1 KPA, stwierdził nieważność powyższego orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m. P. z dnia 26 lipca 1968 r. ze względu na rażące naruszenie art. 2 oraz art. 3 ust. 1 - 3 ustawy o wywłaszczaniu nieruchomości, wobec przyjęcia, że przeznaczenie spornej nieruchomości pod pracownicze ogrody działkowe spełnia przesłanki konieczne dla jej wywłaszczenia. W uzasadnieniu tej decyzji Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast podniósł w szczególności, iż w przedmiotowej sprawie nie było podstaw do przyjęcia, że przeznaczenie spornej nieruchomości na pracownicze ogrody działkowe realizuje cele użyteczności publicznej w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o wywłaszczaniu nieruchomości. W wyniku wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 127 § 3 KPA), złożonego przez Wojewódzki Zarząd Polskiego Związku Działkowców w P., Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia 22 września 1997 r. utrzymał w mocy swą uprzednią decyzję. W wyniku skargi Wojewódzkiego Zarządu Polskiego Związku Działkowców w P. oraz Pracowniczego Ogrodu Działkowego [...] w P., Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 14 maja 1998 r. [...] na podstawie art. 156 § 1 pkt 1 KPA stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 22 września 1997 r. oraz utrzymanej nią w mocy uprzedniej decyzji z dnia 31 lipca 1997 r. W uzasadnieniu tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w W. był organem niewłaściwym w niniejszej sprawie, natomiast organem właściwym dla jej rozpoznania był właściwy wojewoda.