Wyrok SN z dnia 16 marca 1999 r. sygn. II UKN 510/98

Roszczenie o ustalenie, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy (art. 189 KPC) nie przedawnia się na podstawie art. 291 § 1 KP.

Przewodniczący: SSN Andrzej Kijowski

Sędziowie SN: Beata Gudowska, Stefania Szymańska (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 1999 r. sprawy z wniosku Jacka K. przeciwko K. Holdingowi Węglowemu SA Kopalni Węgla Kamiennego „M.” w M. o uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 21 kwietnia 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Powód Jacek K. wniósł o ustalenie, że zdarzenie z dnia 14 na 15 listopada 1992 r. było wypadkiem przy pracy. Podał, iż w czasie pracy przy przetransportowywaniu stacji Trafo uderzył łokciem prawej ręki w radiator transformatora, co spowodowało obrażania, których proces leczenia trwa już od 5 lat i pomimo dwóch zabiegów operacyjnych brak jest pozytywnych rezultatów. Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa podnosząc, iż powód z 14 na 15 listopada 1992 r. nie pracował na zmianie nocnej, jak również nie pracowali wtedy podani przez niego świadkowie. Nadto podniosła zarzut przedawnienia z art. 291 KP. W toku postępowania powód sprostował, iż zdarzenie miało miejsce z 13 na 14 listopada 1992 r.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Mysłowicach wyrokiem z dnia 30 grudnia 1997 r. uznał, że zdarzenie jakiemu powód uległ w dniu 14 listopada 1992 r. w czasie pracy w pozwanej kopalni jest wypadkiem przy pracy, zaistniałym w okolicznościach nie pozbawiających prawa do świadczeń powypadkowych. Zdaniem Sądu zdarzenie to odpowiadało przesłankom określonym w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.). Jako przyczynę zewnętrzną w rozumieniu tego przepisu przyjęto niefortunny ruch pracownika. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd oparł się na zeznaniach świadków pracujących tego dnia z powodem oraz zaświadczeniach lekarskich i ustalił, że wypadek miał miejsce nad ranem 14 listopada 1992 r. Sąd nie uwzględnił zarzutu przedawnienia, powołując się na niematerialny charakter roszczenia dochodzonego pozwem.