Wyrok SN z dnia 4 sierpnia 1999 r. sygn. I PKN 20/99

Potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii.

Przewodniczący: SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)

Sędziowie: SN Józef lwulski, SA Katarzyna Gonera.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 1999 r. sprawy z powództwa Waldemara M. przeciwko Politechnice L. w L. o przywrócenie do pracy i inne roszczenia, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 20 października 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Waldemar M. - mianowany nauczyciel akademicki odwołał się od rozwiązania z nim przez Politechnikę L. stosunku pracy na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385zezm.). Domagał się też zasądzenia tzw. trzynastej pensji za 1992 r., wyrównania wynagrodzenia za pracę za 1992 r. i kwoty 40.000.000 zł (przed denominacją) za pracę naukową.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Lublinie wyrokiem z dnia 24 stycznia 1995 r. oddalił powództwo. Wyrok ten został uchylony wyrokiem Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 12 kwietnia 1995 r. i sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Lublinie wyrokiem z dnia 29 stycznia 1996 r. oddalił powództwo. Wyrok ten został oparty na następujących ustaleniach.

Powód Waldemar M. został mianowany na stanowisko adiunkta 7 marca 1983 r. Jako nauczyciel akademicki podlegał okresowym ocenom. Wynik oceny przeprowadzonej 17 grudnia 1991 r. był negatywny, zarówno w zakresie postępów w pracy naukowej, jak i dyscypliny pracy. W ocenie z 19 marca 1993 r. wnioskowano o przeniesienie powoda na stanowisko starszego wykładowcy z dniem 1 września tegoż roku. Dwa miesiące później, 27 maja 1993 r. dokonano nowej oceny, z uwagi na stwierdzony brak dyscypliny pracy (nieobecność w pracy 6 i 7 kwietnia 1993 r. i złożenie zwolnienia lekarskiego dopiero po wykorzystaniu). Pozostawiono powoda na stanowisku adiunkta, z następną oceną za rok. Przydzielono powodowi na piśmie zakres obowiązków, a kierownik katedry powierzył mu zadania w zakresie nauki i dydaktyki na okres roku, z zastrzeżeniem ich terminowej realizacji. Powód nie złożył nawet ogólnego zarysu powierzonej mu pracy naukowej, nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń w momencie powierzania mu zadań ani w późniejszym okresie, nie zgłaszał też trudności. Następna ocena pracy naukowo-dydaktycznej powoda została dokonana 27 maja 1994 r. Kierownik katedry stwierdził brak postępów w pracy naukowej, udzielenie upomnienia za brak dyscypliny pracy, przysparzanie problemów w dziedzinie dydaktyki i niezrealizowanie polecenia wyrażonego na piśmie. Ogólna ocena była negatywna. Dziekan Wydziału po zapoznaniu się z informacjami zawartymi w arkuszu ocen, po wysłuchaniu wypowiedzi powoda i stanowiska kierownika katedry, zgodził się z tym stanowiskiem.