Wyrok SN z dnia 21 kwietnia 1998 r. sygn. II UKN 4/98

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych podjęcie czynności wyjaśniających, przewidzianych w art. 468 § 1 KPC nie jest obligatoryjne. Ocena celowości ich przeprowadzenia należy do sądu orzekającego.

Przewodniczący SSN: Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 1998 r. sprawy z powództwa Edwarda K. przeciwko Instytutowi Technologicznemu „B.” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji w W. o odszkodowanie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Pozwem wniesionym przeciwko Instytutowi „B.” w likwidacji, Edward K. wnosił o „ustalenie, kto winien wypłacić jednorazowe odszkodowanie i w jakiej wysokości z tytułu wypadku przy pracy z dnia 17 kwietnia 1992 r.”

W uzasadnieniu wskazał, że jako pracownik strony pozwanej uległ wypadkowi, uznanemu wyrokiem sądowym za wypadek przy pracy. O zapłatę odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu, który ustalono orzeczeniem KIZ, zwracał się zarówno do pozwanego zakładu pracy, jak i do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przy czym obydwa te podmioty odmówiły zapłaty odszkodowania, wskazując na siebie wzajemnie jako na zobowiązanych do płatności odszkodowania.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa zarzucając, że powód nie ma interesu prawnego w rozumieniu art. 189 KPC do żądanego ustalenia oraz, że strona pozwana nie jest uspołecznionym zakładem pracy w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.