Wyrok SN z dnia 25 marca 1998 r. sygn. II UKN 574/97

Zmiana treści art. 3 i 232 KPC i wprowadzona nią dominacja zasady kontradyktoryjności procesu cywilnego, nie zwalnia sądu ubezpieczeń społecznych od obowiązku wszechstronnego wyjaśnienia sprawy i dopuszczenia w tym celu dowodu nawet przez strony nie wnioskowanego (art. 486 § 1 i 2 KPC).

Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 25 marca 1998 r. sprawy z wniosku Ryszarda B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w L. o prawo do renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 18 września 1997 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 23 kwietnia 1997 r. [...] i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 18 września 1997 r. oddalił apelację Ryszarda B. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 23 kwietnia 1997 r. Tym wyrokiem Sąd Wojewódzki oddalił odwołanie Ryszarda B. od decyzji ZUS-Oddziału w L. z dnia 26 stycznia 1996 r, odmawiającej wnioskodawcy prawa do renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy, ponieważ w ocenie organu rentowego, zdarzenie z dnia 22 czerwca 1995 r. nie było wypadkiem przy pracy.