Wyrok SN z dnia 9 maja 1997 r. sygn. I PKN 124/97

Przepisy art. 2 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 28 czerwca 1995 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr 87, poz. 435) uprawniają do dochodzenia roszczeń od Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, ale tylko do dnia 31 grudnia 1997 r. i na warunkach w nich określonych.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 1997 r. sprawy z powództwa Danuty K. przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w O. o wynagrodzenie za pracę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 9 grudnia 1996 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok w części zasądzającej na rzecz powódki wynagrodzenie za czas niezawinionego przestoju od lutego do grudnia 1994 r. w kwocie dwa tysiące sześćset czterdzieści złotych oraz wynagrodzenie od stycznia do marca 1995 r. w kwocie siedemset osiemdziesiąt złotych oraz za kwiecień i maj 1995 r. w kwocie pięćset sześćdziesiąt złotych i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie, po rozpoznaniu apelacji Danuty K. przeciwko Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w O. o wynagrodzenie za pracę, wyrokiem z dnia 9 grudnia 1996 r. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Ostródzie w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę sześć tysięcy sześćset trzydzieści dwa złote dziewięćdziesiąt cztery grosze, w tym dwa tysiące sześćset czterdzieści złotych tytułem wynagrodzenia od lutego do grudnia 1994 r., siedemset osiemdziesiąt złotych tytułem wynagrodzenia od stycznia do marca 1995 r., pięćset sześćdziesiąt złotych tytułem wynagrodzenia za kwiecień i maj 1995 r., sześćset siedemdziesiąt dwa złote dziewięćdziesiąt cztery grosze tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy za 1995 r. oraz tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt złotych tytułem odprawy pieniężnej. W pozostałej części Sąd oddalił apelację. W uzasadnieniu wyroku Sąd podał co następuje.