Wyrok SN z dnia 28 kwietnia 1997 r. sygn. I PKN 113/97

Nawiązanie stosunku pracy z wyboru z pracownikiem samorządowym nie wymienionym w art. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 21, poz. 124 ze zm.) jest niezgodne z prawem. Stosunek pracy przewodniczącego zarządu gminnej jednostki jest zatem stosunkiem pracy nawiązanym na podstawie umowy o pracę.

Przewodniczący SSN: Józef Iwulski

Sędziowie SN: Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Walerian Sanetra

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 1997 r. sprawy z powództwa Krystyny W.-K. przeciwko Urzędowi Miasta K. w K. o ustalenie i zapłatę, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 21 listopada 1996 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie.

Uzasadnienie

Krystyna W.-K. kwestionując ważność oświadczenia Prezydenta Miasta K. o rozwiązaniu z nią umowy o pracę domagała się ustalenia, że pozostaje w stosunku pracy z Urzędem Miasta K. oraz zasądzenia na jej rzecz wynagrodzenia.

Strona pozwana - Urząd Miasta K. - wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie - Sąd Pracy wyrokiem z dnia 2 września 1996 r. zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.742,24 zł i oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Sąd ten ustalił następujący stan faktyczny: Krystyna W.-K. od 8 lipca 1994 r. pełniła funkcję Przewodniczącej Zarządu i Rady Dzielnicy I w K., równocześnie będąc członkiem Zarządu. Pismem z 8 lipca 1994 r. Przewodniczący Rady Miasta K. nawiązał z powódką stosunek pracy z wyboru. Podstawą była uchwała [...] Rady Dzielnicy I w sprawie zatrudnienia Przewodniczącego Zarządu Dzielnicy I. Uchwałę tę podjęto na podstawie dyspozycji § 18 ust. 1 Statutu Dzielnicy stanowiącego załącznik do uchwały [...] Rady Miasta K. W myśl 18 ust. 1 Statutu przewodniczący Zarządu Dzielnicy mógł być pracownikiem samorządowym zatrudnionym na podstawie wyboru, a decyzję w sprawie nawiązania stosunku pracy podejmował Przewodniczący Rady Miasta na wniosek Rady Dzielnicy. W związku z zatrudnieniem powódka otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 914,08 zł miesięcznie. Pismem z 23 listopada 1995 r. Prezydent Miasta K. rozwiązał stosunek pracy z wyboru (łączący Zarząd z powódką) z dniem 27 listopada 1995 r, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie-Ośrodka Zamiejscowego w Krakowie z dnia 10 października 1995 r, w którym stwierdzono niezgodność z prawem zawarcia stosunku pracy z wyboru. W okresie od 1 grudnia 1995 r. do 17 lipca 1996 r. powódka otrzymała diety w kwocie 8087,24 zł wolnej od opodatkowania z tytułu pełnienia funkcji Przewodniczącej Dzielnicy I. Powódka twierdziła, że podana przez Prezydenta przyczyna rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia nie mieści się w żadnej taksatywnie wymienionej w prawie pracy grupie przyczyn uzasadniających rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie. Podniosła też, że decyzja ta została podjęta przez nieuprawniony organ. Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że powódkę łączył z pozwanym stosunek pracy z wyboru na okres sprawowania funkcji Przewodniczącej Rady Dzielnicy I. Jedyną i wyłączną przyczyną rozwiązania stosunku pracy z wyboru jest wygaśnięcie mandatu. W świetle przepisów ustawy o samorządzie terytorialnym wygaśnięcie mandatu następuje w razie rozwiązania zarządu, upływu kadencji lub odwołania przez radę. W przypadku powódki nie zaszła żadna z tych okoliczności. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może stanowić podstawy rozwiązania stosunku pracy. Sąd Pracy powołał się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym stosunek pracy z wyboru wykazuje podobieństwo do zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony. Prowadzi to do wniosku, że w razie niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy z wyboru pracownikowi przysługują roszczenia przewidziane w art. 59 Kodeksu pracy czyli roszczenie o odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia. Powódce nie służy natomiast roszczenie o ustalenie, że nadal pozostaje w stosunku pracy, gdyż nie ma interesu prawnego, o którym mowa w art. 189 KPC, skoro służy jej roszczenie o świadczenie.