Postanowienie SN z dnia 24 czerwca 1996 r., sygn. IV KKN 39/96

Termin trzyletni, w którym może być zgłoszone „odpowiednie żądanie” na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. – Dz.U. z 1993 r. nr 36, poz. 159), biegnie od dnia 23 maja 1991 r. i upłynął z dniem 23 maja 1994 r.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Wacława J. o zasądzenie na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. – Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) odszkodowania i zadośćuczynienia, z powodu kasacji wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść wnioskodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 1 lutego 1996 r. – oddalił kasację, a kosztami postępowania z nią związanymi obciążył Skarb Państwa.