Wyrok SN z dnia 9 listopada 1995 r., sygn. III ARN 50/95

Nie jest dopuszczalne umorzenie postępowania w sprawie umorzenia odsetek od zaległości podatkowej, jeżeli w trakcie toczącego się postępowania należność z tego tytułu została wyegzekwowana w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji poprzez pobranie odpowiedniej kwoty z rachunku bankowego podatnika.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Fabryki Mebli w L. – Oddział S.P. Spółka z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 27 lipca 1994 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie z wniosku o umorzenie zaległych odsetek, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 1995 r. (...) – uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Fabryka Mebli w L. – Oddział S.P. Ltd pismem z 18.III.1994 r. zwróciła się do Urzędu Skarbowego w I. o umorzenie odsetek powstałych w wyniku nie uiszczonego w terminie podatku od towarów i usług za okres od sierpnia do października 1993 r. w kwocie 408.962.000 zł. Wniosek wpłynął do tegoż Urzędu w dniu 22 marca 1994 r.

Decyzją z 30.IV.1994 r. (...) Urząd Skarbowy w I. umorzył postępowanie w tej sprawie jako bezprzedmiotowe, wskazując jako podstawę rozstrzygnięcia art. 105 § 1 k.p.a. W uzasadnieniu decyzji podano, że tytuł wykonawczy na kwotę zaległych odsetek wystawiono w dniu 22.III.1994 r., a konto zajęto w dniu 23.III.1994 r., na które w dniu 24.III.1994 r. wpłynęła kwota 408.962.000 zł. Tym samym w dniu podjęcia decyzji zaległość podatkowa nie istniała, co spowodowało umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego. W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji umorzenie odsetek nie byłoby uzasadnione, gdyż w niniejszej sprawie zaległości powstały z winy podatnika, który błędnie deklarował kwoty do wypłaty albo do zwrotu, a następnie je korygował, a ponadto sytuacja finansowa podatnika w dacie rozpatrywania wniosku nie uzasadniała jego pozytywnego rozpatrzenia na podstawie art. 31 ustawy z 31.XII.1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. z 1993 r. nr 108, poz. 486 ze zm.).