Uchwała SN z dnia 8 marca 1995 r. sygn. I PZP 6/95

Przewodniczący SSN: Teresa Romer

Sędziowie SN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Walerian Sanetra

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Stefana Trautsolta, w sprawie z powództwa Iwony M., Krzysztofa J. i Stanisława S. przeciwko Zakładowi Opieki Zdrowotnej w L. o wynagrodzenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 8 marca 1995 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie postanowieniem z dnia 15 grudnia 1994 r., [...] - do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.

Czy lekarzowi pełniącemu dyżur zakładowy za godziny w porze nocnej przysługuje oprócz wynagrodzenia określonego w § 11 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273) dodatek określony w § 6 pkt 1 cytowanego rozporządzenia ?

podjął następującą uchwałę:

Lekarzowi pełniącemu dyżur zakładowy w porze nocnej oprócz wynagrodzenia określonego w § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273) przysługuje także dodatek przewidziany w § 6 ust. 1 tego rozporządzenia.

Uzasadnienie

Powodowie zatrudnieni jako lekarze w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w L. dochodzili zasądzenia dodatku w wysokości 20% godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej, podczas pełnienia przez nich dyżurów zakładowych w okresie od czerwca 1992 r. do lutego 1994 r. Powodowie twierdzili, że zgodnie z § 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych obowiązków i uprawnień pracowników zatrudnionych w zakładach służby zdrowia (Dz. U. Nr 51, poz. 326 ze zm.) przez dyżur zakładowy rozumie się wykonywanie pracy i pozostawanie w gotowości do jej wykonywania przez lekarza przebywającego w zakładzie poza godzinami stałej ordynacji danego zakładu. W czasie dyżuru lekarz, zdaniem powodów, świadczy pracę. Do 31 maja 1992 r. wysokość odrębnego wynagrodzenia za dyżur zakładowy określał § 14 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 września 1989 r. w sprawie uposażenia pracowników zakładów społecznych służby zdrowia, zakładów pomocy społecznej i zakładów rehabilitacji zawodowej inwalidów (Dz. U. Nr 58, poz. 346). Przepis ten przewidywał, że wynagrodzenie za dyżur zakładowy stanowi wynagrodzenie wyłącznie w wysokości stawki godzinowej, uposażenia zasadniczego. Z dniem 1 czerwca 1992 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagrodzenia pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273), które w § 11 ust. 1 przyjmuje, że za każdą godzinę dyżuru zakładowego przysługuje odrębne wynagrodzenie w wysokości stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego. Zdaniem powodów, zapis ten nie zawiera zastrzeżenia o wyłączności tego wynagrodzenia, a przez to umożliwia przyznanie lekarzom pełniącym dyżur zakładowy w godzinach nocnych, także dodatku wynikającego z § 6 ust. 1 tego rozporządzenia.