Uchwała SN z dnia 20 września 1994 r., sygn. I PZP 37/94

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora w sprawie z powództwa Beaty K. przeciwko Towarzystwu Aktywizacji Kulturalnej – Społecznej Szkole Podstawowej w S. o przywrócenie do pracy, odszkodowanie, wydanie świadectwa pracy i opinii, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie postanowieniem z dnia 27 maja 1994 r. (...) do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy podstawą zatrudnienia nauczyciela nauczającego w szkole społecznej (niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej), do którego z mocy art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. nr 3, poz. 19 ze zm.) stosuje się przepisy Karty Nauczyciela, może być:

a) wyłącznie stosunek pracy, nawiązany zgodnie z art. 10 ust. 1 Karty Nauczyciela na podstawie mianowania lub umowy o pracę,

b) czy także inne stosunki prawne, poddane reżimowi cywilnoprawnemu, a konkretnie umowa o świadczenie usług podobnych do zlecenia (art. 750 k.c.)?”

podjął następującą uchwałę:

Dopuszczalne jest zatrudnienie nauczyciela w szkole niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej na podstawie umowy cywilnoprawnej (art. 1 pkt 8 w zw. z art. 97 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela, Dz.U. nr 3, poz. 19 ze zm.).

Uzasadnienie

Powódka Beata K. w pozwie przeciwko Towarzystwu Aktywizacji Kulturalnej – Społecznej Szkole Podstawowej w S. żądała przywrócenia do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku nauczyciela gry na pianinie i na poprzednich warunkach płacy, zasądzenia odszkodowania w kwocie 20.000.000 zł za czas pozostawania bez pracy od 1.I do 31.VIII.1993 r., w okresie wakacji letnich w 1992 r. oraz ferii świątecznych 1991/92, a także zobowiązania strony pozwanej do wydania świadectwa pracy i opinii. Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa twierdząc, że zawierała z powódką umowy zlecenia, które nie dały jej statusu pracownika. Ostatnia umowa rozwiązała się wraz z nadejściem ustalonego terminu, zatem roszczenia powódki poza tym, że nie są roszczeniami ze stosunku pracy, są także bezzasadne.