Postanowienie SN z dnia 17 marca 1993 r., sygn. II KRN 36/93

Wprawdzie art. 10 § 2 k.p.k. nie wprowadza bezwzględnego obowiązku informowania uczestników procesu o przysługujących im uprawnieniach, mówiąc, że czynić to należy „w miarę potrzeby”, organ procesowy nie może jednak takiej potrzeby ustalać w sposób bardzo dowolny, ale musi się w tym względzie opierać na kryteriach obiektywnych, to jest przede wszystkim na prawdopodobieństwie nieznajomości swych uprawnień przez daną osobę.

Sąd Najwyższy w sprawie Heleny P., po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego na korzyść oskarżonej, od postanowienia Sądu Rejonowego w S. z dnia 14 maja 1992 r. o umorzeniu postępowania karnego na podstawie art. 458 § 1 k.p.k. – postanowił uchylić zaskarżone postanowienie i na podstawie art. 11 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 45 § 1 k.w. umorzyć postępowanie karne (...).