Postanowienie SN z dnia 17 czerwca 1993 r., sygn. II KRN 91/93

Naruszenie przez organy procesowe przepisów prawa procesowego, które uniemożliwiło uczestnikowi postępowania wstąpienie w prawa strony, może stanowić z reguły podstawę do podniesienia zarzutu odwoławczego z art. 387 pkt 2 k.p.k. Odmienne stanowisko prowadziłoby do fikcyjności gwarancji procesowych uczestników postępowania, statuowanych w kodeksie postępowania karnego.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 1993 r. sprawy Tadeusza D., oskarżonego z art. 269 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść oskarżonego, od postanowień Sądu Rejonowego w W. z dnia 21 października 1992 r. i Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 16 grudnia 1992 r. – uchylił zaskarżone postanowienia i sprawę przeciwko Tadeuszowi D. przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w W.