Uchwała składu 7 Sędziów SN z dnia 29 kwietnia 1992 r., sygn. III AZP 3/92

Wasilewski Jan /przewodniczący/, Iwulski Józef, Józefowicz Adam /sprawozdawca/, Kwaśniewski Jerzy /współsprawozdawca, autor uzasadnienia/, Kolasiński Krzysztof, Łętowski Janusz, Romer Teresa

Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości:

1. Czy ustanawiając określoną osobę tłumaczem przysięgłym bądź odmawiając takiego ustanowienia, prezes sądu wojewódzkiego działa wyłącznie jako organ administracji sądowej, czy także jako organ administracji państwowej:

2. czy ustanowienie bądź odmowa prezesa sądu wojewódzkiego ustanowienia określonej osoby tłumaczem przysięgłym stanowi decyzję administracyjną /art. 104 par. 1 Kpa/, na którą /po wyczerpaniu toku instancji/ przysługuje skarga da Naczelnego Sądu Administracyjnego?

podjął uchwałę:

Sprawę o ustanowienie tłumacza przysięgłego prezes sądu wojewódzkiego rozstrzyga w drodze decyzji administracyjnej.

Uzasadnienie

Zagadnienia prawne, które Minister Sprawiedliwości przedstawił do wyjaśnienia składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego, zostały sformułowane ze względu na następujące okoliczności faktyczne.

Prezes Sądu Wojewódzkiego w Warszawie po rozpatrzeniu podania Anny M. o ustanowienie jej tłumaczem przysięgłym języka angielskiego powiadomił ją - pismem z dnia 27 listopada 1990 r. - że podanie to nie zostało uwzględnione wobec wystarczającej liczby tłumaczy przysięgłych w zakresie języka angielskiego. Anna M. wniosła odwołanie do Ministra Sprawiedliwości zarzucając, że sposób załatwienia sprawy jest wadliwy co do formy, gdyż narusza zasady wydawania decyzji administracyjnych oraz jest wadliwy merytorycznie, gdyż Prezes Sądu Wojewódzkiego nie ma kompetencji do limitowania liczby osób, które chcą wykonywać zawód tłumacza przysięgłego. Skierowane do Ministra Sprawiedliwości wystąpienie nie zostało załatwione w trybie właściwym dla odwoławczego postępowania administracyjnego. Natomiast Departament Organizacji i Informatyki w Ministerstwie Sprawiedliwości poinformował Annę M., że sposób załatwienia sprawy przez Prezesa Sądu Wojewódzkiego jest właściwy, akcentując zwłaszcza wyjaśnienie, że tłumacz przysięgły jest instytucją prawa sądowego, którą ustanawia się bez postępowania administracyjnego. W tej sytuacji Anna M. wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie właściwym dla zaskarżenia ostatecznych decyzji administracyjnych /art. 196 par. 1 i art. 198 Kpa/.