Uchwała SN z dnia 6 stycznia 1992 r., sygn. III CZP 132/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Adama Ś. przeciwko Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń – Inspektorat w B. o odszkodowanie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 19 grudnia 1991 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 6 listopada 1991 r. I ACr 176/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy przepis § 9 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 21 grudnia 1990 r. w sprawie ogólnych warunków ubezpieczenia obowiązkowego budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych (Dz.U. nr 92, poz. 546), przez przesunięcie wstecz czasu obowiązywania umowy ubezpieczenia budynków od daty jej zawarcia do dnia 1 stycznia roku ubezpieczenia wprowadził również odpowiedzialność ubezpieczyciela za powstałą w owym okresie szkodę, odstępując jednocześnie w tej części od zasady ustalonej w § 3 tegoż rozporządzenia, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela powstaje dopiero od dnia następnego po zgłoszeniu budynku do ubezpieczenia?”