Uchwała SN z dnia 8 maja 1992 r., sygn. III CZP 39/92

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Antoniego i Marii D. przeciwko Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń – Inspektorat w G. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Łomży postanowieniem z dnia 6 lutego 1992 r. I Cr 382/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność za szkodę spowodowaną przez ogień w sytuacji, gdy rolnik dokonał w formie pisemnej zgłoszenia budynków do ubezpieczenia, ale nie opłacił składki przed upływem terminu określonego w § 9 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie ogólnych warunków ubezpieczenia obowiązkowego budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych (Dz.U. nr 92, poz. 546)?”.

podjął następującą uchwałę:

Zakład ubezpieczeń odpowiada z tytułu ubezpieczenia za szkodę spowodowaną przez ogień w budynkach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w sytuacji, gdy rolnik dokonał w terminie zgłoszenia budynków do ubezpieczenia, lecz z przyczyn leżących po stronie ubezpieczyciela nie opłacił składki przed upływem terminu określonego w § 9 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie ogólnych warunków ubezpieczenia obowiązkowego budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych (Dz.U. nr 92, poz. 546).