Uchwała SN z dnia 10 grudnia 1991 r., sygn. I KZP 35/91

W sprawach o roszczenia przewidziane w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34; poz. 149), sąd uwzględniając wniosek, zasądza od Skarbu Państwa odszkodowanie sa poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się postanowienia zasądzającego tą należność.

Sąd Najwyższy w sprawie Waldemara S., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 26 września 1991 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: „Czy w sprawach o roszczenia przewidziane w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) ustawowe odsetki należy zasądzać od: 1) daty wpływu wniosku do Sądu Wojewódzkiego, 2) daty wydania orzeczenia zasądzającego odszkodowanie i zadośćuczynienie, 3) daty uprawomocnienia się orzeczenia zasądzającego odszkodowanie i zadośćuczynienie?” – uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w Lublinie powziął wątpliwość, od jakiej daty należy zasądzić odsetki w orzeczeniu przyznającym odszkodowanie i zadośćuczynienie z mocy przepisu art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy z 23.II.1991 r.