Uchwała SN z dnia 20 listopada 1991 r., sygn. II PZP 2/91

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie z powództwa Marii P. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego w W. o odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 10 września 1991 r. III APr. 82/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„1) Czy członkom rodziny rencisty, pobierającego rentę inwalidzką z choroby zawodowej i zmarłego wskutek tej choroby po dniu 1 stycznia 1990 r., przysługuje odszkodowanie z art. 12 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (j.t. Dz.U. z 1989 r. nr 30, poz. 144 ze zm.), jeśli inwalidztwo z choroby zawodowej stwierdzono, a zatrudnienie narażające na chorobę ustało przed dniem 1 grudnia 1968 r.?

2) W razie odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze – czy i jaki wpływ na bieg 10-letniego terminu przedawnienia roszczeń z art. 442 § 1 k.c. mają wyłączenie dopuszczalności dochodzenia odszkodowań, dokonane z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. nr 36, poz. 206)?”