Wyrok SA w Katowicach z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. II AKa 139/09

Brak jest jakiegokolwiek racjonalnego argumentu, który przemawiałby przeciwko zastosowaniu przepisów art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 kk, w przypadku wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności w trybie art. 91 § 2 k.k. z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w sytuacji gdy choćby jedno przestępstwo umyślne, pozostające w zbiegu ciągu przestępstw i innego przestępstwa, sprawca popełnił jako młodociany. Za ich zastosowaniem, a co za tym idzie obligatoryjnym orzeczeniem dozoru przemawiają zarówno potrzeba wzmożonej kontroli nad zachowaniem młodocianego sprawcy, jak i możliwość udzielenia mu przez wykonującego dozór kuratora sądowego pomocy, w celu pozytywnego przebiegu procesu resocjalizacji oraz skutecznego osiągnięcia celów kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.