Wyrok SA w Gdańsku z dnia 19 lutego 2009 r., sygn. II AKa 43/09

Analiza przepisów zawartych w rozdziale 58 kodeksu postępowania karnego prowadzi do wniosku, że przepisami tymi ukształtowane zostały dwa szczególne roszczenia, których cechy powodują, że mają one charakter cywilnoprawny (por. uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 28 października 1993 r., I KZP 21/93, OSNKW, z. 11 - 12, poz. 67). Pozostaje natomiast faktem, że mogą one być dochodzone tylko w szczególnym trybie postępowania przed sądem karnym, a zatem w trybie prawa karnego procesowego. Wobec powyższego, w dochodzeniu roszczeń następuje uzupełnienie się tych przepisów procesowych prawa karnego i prawa cywilnego, które łącznie uwzględnione, pozwolą na ustalenie prawdy materialnej. Ostatecznie zatem należy skonstatować, że w zakresie weryfikowania kwoty roszczenia dochodzonego przez wnioskodawczynię nie ma jednak podstaw, aby w tym szczególnym trybie postępowania posługiwać się regułą in dubio pro reo, wyrażoną w art. 33 k.p.k., i opierać się na faktach jedynie uprawdopodobnionych (por. postanowienie SN z dnia 17 lutego 1995 r., OSNKW 1995/7 - 8/51).