Wyrok SA w Katowicach z dnia 13 listopada 2008 r., sygn. V ACa 247/09

Zgodnie z art. 92 prawa górniczego do naprawienia szkód stosuje się - jeśli prawo górnicze nie stanowi inaczej - przepisy kodeksu cywilnego.

Żaden przepis w/w ustawy nie modyfikuje treści art. 361§2 kc, co oznacza, że roszczenie poszkodowanego obejmuje poniesione przez niego straty oraz korzyści, które mógłby odnieść gdyby szkody nie wyrządzono. Sa to dwie postaci szkody , które w ramach obowiązującej zasady kompleksowego naprawienia szkody i różnicowego charakteru odszkodowania obowiązują w kodeksie cywilnym. Podstawową bowiem funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszonych zdarzeniem wywołującym szkodę, obejmując to, co uszło z majątku poszkodowanego na skutek tego zdarzenia(tzn. strata) lub do niego nie weszło(utracona korzyść), gdy zasadę pełnego kompensowania szkody uznać należy za utrwaloną również w odniesieniu do szkód górniczych. „Szkoda” nie jest wprawdzie pojęciem, którego normatywną definicję zawiera art. 361§2kc, gdyż jest to pojęcie o charakterze doktrynalnym , ale w/w przepis wskazuje wprost na zakres szkody podlegającej naprawieniu. Niewątpliwie jednak szkodą w znaczeniu prawnym jest tylko taki uszczerbek w majątku poszkodowanego, którego doznał on wbrew swej woli.(…). W przypadku szkody górniczej w orzecznictwie został wypowiedziany niewątpliwie trafny pogląd, że regulacje te stanowią lex specjalis wobec przepisów kodeksu cywilnego o odpowiedzialności z czynów niedozwolonych. Stąd też w tym przypadku nie mają zastosowania przepisy art. 418 kc i 453 kc. Przyjąć zatem należy, iż w tym zakresie odpowiedzialności mamy do czynienia z tzw. szkodą legalną , która wymaga wykazania wyłącznie związku przyczynowego między legalnym działaniem, a doznanym uszczerbkiem. Jest to więc postać odpowiedzialności „bez winy” , którą uzasadniać może motyw szczególnego ryzyka (zasada ryzyka) bądź motyw słuszności (zasada słuszności).