Postanowienie Sądu pierwszej instancji (trzecia izba) z dnia 5 lutego 2007 r. - Sinara Handel GmbH przeciwko Radzie Unii Europejskiej et Komisja Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-91/05., sygn. T-91/05

Sprawa T‑91/05

Sinara Handel GmbH

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej i

Komisji Wspólnot Europejskich

Kwestie incydentalne - Zarzut niedopuszczalności - Skarga o odszkodowanie - Utracone korzyści - Żądanie zwrotu ceł antydumpingowych - Brak właściwości

Streszczenie postanowienia

1.      Skarga o odszkodowanie - Przedmiot - Skierowane przeciwko Wspólnocie na podstawie art. 288 akapit drugi WE żądanie odszkodowania - Wyłączna właściwość Trybunału - Kontrola charakteru skargi

(art. 234 akapit pierwszy lit. b) WE, art. 235 WE i 288 akapit drugi WE; rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 243-246)

2.      Postępowanie - Skarga wszczynająca postępowanie - Wymogi formalne

(art. 288 WE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 19 i 46 akapit pierwszy; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c))

1.      Artykuł 235 WE w związku z art. 288 WE nadaje Trybunałowi wyłączną właściwość do orzekania w zakresie skarg o odszkodowanie za szkody, które można przypisać Wspólnotom, podczas gdy jedynie sądy krajowe są właściwe dla rozpoznania żądań o zwrot kwot nienależnie pobranych przez organ krajowy na podstawie uregulowań wspólnotowych, których nieważność została następnie stwierdzona.

Dlatego też sądy wspólnotowe, do których wystąpiono o odszkodowanie na podstawie powołanych przepisów, nie mogą zwalniać się z obowiązku zbadania prawdziwego charakteru wniesionych do nich skarg na tej podstawie, że zawinione zachowanie otwierające dostęp do uprawnień odszkodowawczych mogłoby zostać przypisane instytucji wspólnotowej.

Badanie to prowadzi do stwierdzenia, iż, jak potwierdzają to przepisy art. 243-246 rozporządzenia nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, to nie sąd wspólnotowy, lecz sądy krajowe - które będą musiały orzekać w przedmiocie zasadności ww. żądań, korzystając, gdyby miały wątpliwości co do ważności uregulowania wspólnotowego, do przewidzianej w art. 234 WE procedury prejudycjalnej - są właściwe w zakresie danego żądania, z którym chociaż wystąpiono w celu uzyskania odszkodowania za utracone korzyści, winno być traktowane jako żądanie zwrotu ceł antydumpingowych zapłaconych przez przedsiębiorstwo na podstawie jakoby niezgodnego z prawem rozporządzenia wspólnotowego.