Wyrok Sądu pierwszej instancji (druga izba) z dnia 12 grudnia 2006 r. - SELEX Sistemi Integrati SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-155/04., sygn. T-155/04

Sprawa T‑155/04

SELEX Sistemi Integrati SpA

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Konkurencja - Nadużycie pozycji dominującej - Pojęcie przedsiębiorstwa - Skarga do Komisji - Oddalenie

Streszczenie wyroku

1.      Postępowanie - Interwencja - Zarzut niepodniesiony przez stronę skarżącą

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 40 akapit czwarty i art. 53 akapit pierwszy; regulamin Sądu, art. 116 § 3)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Przedmiot - Decyzja Komisji opierająca się na wielu podstawach rozumowania, z których każda wystarczyłaby do uzasadnienia jej sentencji - Stwierdzenie nieważności takiej decyzji - Przesłanki

(art. 230 WE)

3.      Konkurencja - Reguły wspólnotowe - Przedsiębiorstwo - Pojęcie

(art. 81 WE i 82 WE)

4.      Konkurencja - Reguły wspólnotowe - Przedsiębiorstwo - Pojęcie

(art. 81 WE i 82 WE)

5.      Konkurencja - Reguły wspólnotowe - Przedsiębiorstwo - Pojęcie

(art. 81 WE i 82 WE)

6.      Konkurencja - Reguły wspólnotowe - Przedsiębiorstwo - Pojęcie

(art. 81 CE i 82 WE)

7.      Konkurencja - Pozycja dominująca - Nadużycie - Pojęcie

(art. 82 WE)

8.      Akty instytucji - Uzasadnienie - Obowiązek - Zakres

(art. 253 WE)

1.      O ile art. 40 akapit czwarty statutu Trybunału znajdujący zastosowanie do postępowania przed Sądem na podstawie art. 53 akapit pierwszy tego statutu, jak również art. 116 § 3 regulaminu Sądu nie sprzeciwiają się temu, by interwenient przedstawił nowe lub odmienne argumenty w porównaniu z tymi przedstawionymi przez popieraną przezeń stronę, gdyż w przeciwnym razie interwencja byłaby ograniczona do powtórzenia argumentów podniesionych w skardze, nie można dopuścić, aby wspomniane przepisy umożliwiały mu zmianę lub zniekształcenie ram sporu określonych w skardze poprzez podniesienie nowych zarzutów.

(por. pkt 42)

      W sytuacji gdy sentencja decyzji Komisji opiera się na wielu podstawach rozumowania, z których każda wystarczyłaby do jej uzasadnienia, stwierdzić nieważność tego aktu należy w istocie tylko wtedy, gdy każda z tych podstaw jest niezgodna z prawem. Błąd lub innego rodzaju niezgodność z prawem, które dotyczyłyby tylko jednej z podstaw rozumowania, nie wystarczają, aby uzasadnić stwierdzenie nieważności danej decyzji, ponieważ błąd ów nie mógłby mieć decydującego wpływu na rozstrzygnięcie przyjęte przez instytucję wydającą decyzję.