Wyrok NSA z dnia 16 maja 2023 r., sygn. III OSK 2222/21

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 990/19 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 marca 2019 r. nr 454/kadr/19 w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz J. P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 października 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 990/19 wydanym w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 19 marca 2019 r. nr 454/kadr/19 w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) oraz art. 200 i art. 205 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżoną decyzję (pkt 1) oraz zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 485,90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2).

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że przedmiotem skargi jest decyzja wydana na podstawie art. 8a ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288 ze zm.) zwanej dalej "ustawą zaopatrzeniową". Organ odmawiając wyłączenia wobec skarżącego art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy zaopatrzeniowej nie ocenił wystąpienia zawartych w art. 8a ustawy przesłanek w odniesieniu do przedstawionych okoliczności faktycznych sprawy. Zdaniem Sądu pierwszej instancji organ zaniechał rozpatrzenia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i nie uzasadnił należycie wydanej w sprawie decyzji. W jej uzasadnieniu organ stwierdził wyłącznie, że brak jest jakichkolwiek dowodów, aby ta pełniona była z narażeniem zdrowia i życia, nie dokonując oceny zaistnienia przesłanki "krótkotrwałości służby" ani "rzetelnego wykonywania zadań i obowiązków". W ocenie Sądu organ pominął także kwestię dotyczącą przebiegu służby skarżącego po 12 września 1989 r. wskazując jedynie, że brak jest jakichkolwiek dowodów, aby służba ta pełniona była z narażeniem zdrowia i życia, a sam charakter zadań realizowanych w jednostkach organizacyjnych Policji i wynikające z nich prawdopodobieństwo możliwości zaistnienia sytuacji stanowiących zagrożenie życia i zdrowia nie może być oceniany, jako narażenie zdrowia i życia. W optyce Sądu ustawodawca nie stawia znaku równości pomiędzy rzetelnym wykonywaniem zadań a narażaniem zdrowia i życia, a zatem podstawą uznania, że służba była wykonywana rzetelnie, mogą być również inne okoliczności, nie zaś wyłącznie służba z narażaniem zdrowia i życia.