Wyrok NSA z dnia 21 marca 2023 r., sygn. III OSK 1977/21

Ochrona środowiska

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt II SA/Po 252/19 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w P. na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia Programu ochrony środowiska przed hałasem I. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, II. zasądza od Sejmiku Województwa [...] na rzecz Spółki A. S.A. z siedzibą w P. kwotę 627 (sześćset dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt II SA/Po 252/19 oddalił skargę A. S.A. z siedzibą w P. (dalej jako skarżąca lub spółka) na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia 24 września 2018 r. nr [...] w sprawie określenia Programu ochrony środowiska przed hałasem dla terenów poza aglomeracją miasta [...], na których poziom hałasu przekracza poziom dopuszczalny, położonych wzdłuż autostrady [...] od km 107+900 do km 257+219, obejmującego aktualizację Programu ochrony środowiska przed hałasem dla dwóch odcinków autostrady [...] (dalej jako uchwała lub Program).

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji nie podzielił stanowiska skarżącej, że Program został sporządzony w oparciu o nieprawidłowo transponowane do polskiego prawa przepisy dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. (dalej jako dyrektywa 2002/49/WE) odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku, dotyczące w szczególności kwestii: braku definicji wskaźników hałasu (brak odwołania do normy ISO 1996-2:1987), braku definicji roku oraz błędnego, przeszacowanego lub niedoszacowanego zasięgu oddziaływania źródeł hałasu na środowisko. Wyjaśniono, że bezpośrednie stosowanie przepisów dyrektywy przez sądy (czy organy) może mieć miejsce dopiero wówczas, gdy w terminie zakreślonym w dyrektywie w krajowym porządku prawnym nie zostanie osiągnięty zamierzony dyrektywą stan rzeczy. Skoro zaś, zgodnie z art. 2 dyrektywy nr 2015/996 termin implementacji dyrektywy 2002/49/WE określono do 31 grudnia 2018 r., to strona nie może wywodzić skutków prawnych z niej wynikających (stosowania norm w zakresie definicji wskaźników hałasu) dla mapy akustycznej z 2017 r. i przyjętego na jej podstawie w dniu 24 września 2018 r. Programu ochrony środowiska przed hałasem.