Wyrok NSA z dnia 16 maja 2023 r., sygn. I OSK 1081/22

Pomoc społeczna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Karol Kiczka Sędziowie sędzia NSA Piotr Niczyporuk sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2021 r. sygn. akt II SA/Bd 1085/21 w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z dnia 18 czerwca 2021 r. nr KO.411.949.2021 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku na rzecz L. W. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 23 listopada 2021 r. sygn. akt II SA/Bd 1085/21 po rozpoznaniu skargi L. W. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z 18 czerwca 2021 r. nr KO.411.949.2021 oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Włocławka z 28 kwietnia 2021 r. nr SP000560.2021 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze we Włocławku zaskarżając wyrok w całości i zarzucając Sądowi I instancji na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.":

1. naruszenie prawa materialnego, to jest art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. w związku z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020, poz. 111 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.ś.r.", w związku z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP i art. 103 ust. 3 w związku z art. 100 ust. 1, art. 134 ust. 1 pkt 1 i art. 134 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 291 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.e.r.f.u.s.", przez błędną wykładnię i zastosowanie polegające na uznaniu, że przepis ten nie może prowadzić do wyłączenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w razie posiadania ustalonego prawa do emerytury, w przypadku gdy prawo do emerytury ulegnie zawieszeniu, gdy tymczasem prawidłowa wykładnia przepisu powinna być taka, że zawieszenie prawa do emerytury nie ma wpływu na istnienie przesłanki w postaci ustalenia tego prawa i brak jest wystarczających podstaw do innej niż literalna wykładania przepisu;