Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. II SA/Bd 1085/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędzia WSA Katarzyna Korycka (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 listopada 2021 r. sprawy ze skargi L. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] [...] kwietnia 2021 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej L. W. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] Prezydent M. [...] odmówił skarżącej L. W. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem J. W. z uwagi na niespełnienie przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 38 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm., dalej powoływana jako "ustawa o świadczeniach rodzinnych" lub w skrócie "uśr") oraz wystąpienie przesłanek negatywnych wymienionych w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a i art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a uśr.

W następstwie rozpatrzenia odwołania skarżącej od powyższej decyzji, w którym skarżąca zakwestionowała wszystkie wymieniane przez organ I instancji podstawy odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia, Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) we [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2021 r. nr SKO [...] orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia SKO wskazało, że skarżącej nie przysługuje wnioskowane świadczenie pielęgnacyjne ze względu na posiadanie przez stronę prawa do emerytury, co stanowi przesłankę negatywną możliwości przyznania przedmiotowego świadczenia, wymienioną w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a uśr. SKO podkreśliło, że z akt sprawy wynika, że skarżąca posiada uprawnienie do emerytury (decyzja ZUS o przyznaniu emerytury z dnia [...] października 2009 r. znak [...]), a to skutkuje brakiem prawa skarżącej do świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na jednoznaczną treść art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a uśr. Podniosło - powołując się na cel świadczenia pielęgnacyjnego, które jak zaznaczyło ma zastąpić dochód wynikający ze świadczenia pracy, której nie może podjąć osoba pielęgnująca - że osoba posiadająca już zabezpieczenie materialne w postaci dochodu z emerytury jest wyłączona z zakresu podmiotowego osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego. Podkreśliło przy tym, że ustawodawca nie przewidział możliwości wyboru pomiędzy świadczeniem emerytalnym, a świadczeniem pielęgnacyjnym, jak też ewentualnej kompensacji, a także że zawieszenie prawa do emerytury nie niweluje przesłanki negatywnej z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a uśr w postacie posiadania ustalonego prawa do emerytury oraz, że organy administracji mają obowiązek działać na podstawie i w graniach prawa. Wskazało również, że wątpliwym jest niepodejmowanie zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną przez osoby mające prawa do emerytury od dłuższego czasu.