Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2023 r., sygn. III OSK 2062/21

Prawo do sprzeciwu sumienia nie jest absolutne i podlega ograniczeniom wprowadzonym przez prawo krajowe. zgodnie z art. 206a ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP. Osoba powołująca się na sprzeciw sumienia nie jest objęta przepisami dotyczącymi odmowy służby wojskowej, a decyzja administracyjna nakładająca na nią obowiązek świadczeń osobistych nie stanowi nadmiernej ingerencji w jej prawa wynikające z wolności sumienia i wyznania.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Piotr Korzeniowski sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 lipca 2019 r. sygn. akt II SA/Sz 451/19 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 10 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń osobistych na rzecz obrony 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P. B. na rzecz Wojewody Zachodniopomorskiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 24 lipca 2019 r., sygn. akt II SA/Sz 451/19, oddalił skargę P. B. na decyzję Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 10 grudnia 2018 r., nr [...], w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń osobistych na rzecz obrony.

Jak wskazał Sąd pierwszej instancji decyzją z dnia 27 września 2018 r., nr [...], Prezydent Miasta Ś., powołując się na art. 203 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1430, ze zm.) - dalej: "u.p.o.", orzekł o przeznaczeniu P. B. do wykonania świadczeń osobistych, w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, polegających na natychmiastowym stawiennictwie w Komendzie Portu w celu ewakuacji osób. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że zgodnie z art. 200 ust. 1 ww. ustawy, na osoby posiadające obywatelstwo polskie, które ukończyły szesnaście, a nie przekroczyły sześćdziesięciu lat życia, może być nałożony obowiązek świadczeń osobistych, polegających na wykonywaniu różnego rodzaju prac doraźnych na rzecz przygotowania obrony państwa, albo zwalczania klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków. Strona spełnia ww. wymogi i nie przedstawiła organowi dokumentu potwierdzającego przyczynę zwolnienia z obowiązku na podstawie art. 206a ust. 1 u.p.o. Organ podniósł również, że Wojskowy Komendant Uzupełnień wskazując we wniosku potrzebę nałożenia świadczenia na stronę, określił je w postaci stawienia się i ewakuacji osób. Taki rodzaj zadania, związany ściśle z bezpieczeństwem obywateli, nie stoi w sprzeczności z tym co podnosi strona w swoim piśmie, odnośnie do oferowanej przez jego organizację religijną pomocy innym w przypadku kataklizmów.