Wyrok NSA z dnia 5 września 2023 r., sygn. II GSK 795/20

Poziom przychodów osiąganych przez podmiot rynku finansowego może stanowić miarodajny punkt odniesienia dla ustalenia wysokości kary pieniężnej, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego, o Rzeczniku Finansowym i o Funduszu Edukacji Finansowej. Jednakże wysokość kary nie może doprowadzić do zakłócenia, sparaliżowania lub uniemożliwienia dalszej działalności podmiotu rynku finansowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia NSA Marcin Kamiński (spr.) Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant Patrycja Kołtan-Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 5 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. S.A. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 2282/19 w sprawie ze skargi A. S.A. w O. na decyzję Rzecznika Finansowego z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. S.A. w O. na rzecz Rzecznika Finansowego kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2282/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S.A. w O. (spółka, skarżąca) na decyzję Rzecznika Finansowego z dnia [...] kwietnia 2019 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy z dnia [...] sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy.

W styczniu i czerwcu 2016 r. do Rzecznika Finansowego wypłynęły pisma stron umów pożyczki zawartych ze spółką. W związku z powyższym organ zwrócił się do skarżącej między innymi o szczegółowe odniesienie się do sprawy oraz o przekazanie kopii stosownych dokumentów spraw. Spółka udzielała niewystarczających odpowiedzi lub nie udzielała ich wcale, pomimo skutecznego doręczania ponagleń. W dniu 2 czerwca 2017 r. Rzecznik zwrócił się do spółki z wnioskiem o przekazanie w terminie 14 dni między innymi wszystkich aktualnych wzorców umów kredytu konsumenckiego. Skarżąca w odpowiedzi wniosła o przedłużenie o 21 dni terminu do przekazania żądanych dokumentów, a wobec odmowy organu w tej sprawie, przesłała odpowiedź wraz z załącznikami, które do organu wpłynęły w dniu 24 lipca 2017 r. Po przeanalizowaniu postępowania wyjaśniającego w zakresie trzech wyżej wymienionych spraw Rzecznik powziął podejrzenie o możliwości naruszenia przez Spółkę obowiązków wskazanych w ustawie o Rzeczniku Finansowym. W związku z tym w piśmie z 15 listopada 2017 r. ponownie wystąpił o zajęcie przez stronę stanowiska i wyjaśnienie przyczyn takiego działania Spółki. Wobec braku odpowiedzi ze strony skarżącej pismem z 8 października 2018 r. zawiadomił ją o wszczęciu postępowania administracyjnego z urzędu, a następnie decyzją z 18 stycznia 2019 r. nałożył na skarżącą karę pieniężną w wysokości 20.000 zł. Organ podniósł, że spółka nie udzieliła w terminie 30 - dniowym odpowiedzi na pisma Rzecznika, a także nie przekazała w terminie 14 - dniowym aktualnych wzorów umów kredytu konsumenckiego, czyli naruszyła tym samym obowiązki wynikające z art. 30 i 31 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (dalej: ustawa o Rzeczniku Finansowym).