Wyrok NSA z dnia 29 marca 2023 r., sygn. I GSK 934/19

Opłaty administracyjne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia NSA Bogdan Fischer Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej sprawy ze skargi kasacyjnej A.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 20 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Bk 13/19 w sprawie ze skargi A.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 5 listopada 2017 r. nr 2001-IOA.4105.12.2017 w przedmiocie opłaty paliwowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A.M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku 1350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 20 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Bk 13/19, oddalił skargę A.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z 5 listopada 2017 r. w przedmiocie opłaty paliwowej.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach decyzją z dnia 23 lipca 2018 r. określił A.M. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za listopad 2016 r. w kwocie 36 315 zł, a następnie decyzją z dnia 23 lipca 2018 r. określił wysokość opłaty paliwowej za ten sam miesiąc w kwocie 8 933 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego 31 012 litrów oleju napędowego. Obie decyzje zostały wydane po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawach I SA/Bk 1126/17 i I SA/BK 1219/17.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej decyzją z dnia 5 listopada 2018 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji określające wysokość opłaty paliwowej.

Organ wskazał, że z zebranego materiału dowodowego wynika, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie 31 012 litrów oleju napędowego, który został przemieszczony na terytorium kraju z Łotwy poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Towar ten jednak nie docierał do miejsca rozładunku wskazanego dokumencie CMR. Zdaniem DIAS, firma niemiecka, wskazana jako odbiorca końcowy, nie była wiarygodna, a kontrakt zawarty między tą firmą a firmą I. z E. był fikcyjny, chociażby z uwagi na fakt, iż prezesem firmy w trakcie zdarzenia i podpisania kontraktu był tzw. "słup" – A.G. Wskazany nadawca towaru (I.) nie posiadał wydanych pozwoleń niezbędnych do prowadzenia działalności w dziedzinie obrotu paliwami ciekłymi.