Wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. II GSK 98/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 września 2019 r. sygn. akt III SA/Łd 421/19 w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia 25 lutego 2019 r. nr SKO.4122/1/18 w przedmiocie ustalenia opłaty podwyższonej za wydobywanie kopaliny bez wymaganej koncesji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 25 września 2019 r., sygn. akt III SA/Łd 421/19, działając na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 259; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z 25 lutego 2019 r. w przedmiocie ustalenia opłaty podwyższonej za wydobywanie kopaliny bez wymaganej koncesji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku WSA wywiódł T. W., zaskarżając orzeczenie w całości oraz domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, zasądzenia zwrotu kosztów postępowania i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a także rozpoznania sprawy na rozprawie.

Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1. przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. art. 7, art. 8, art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2000; powoływanej dalej jako: k.p.a.), polegające na nieuwzględnieniu skargi Skarżącego i niewzięcie pod uwagę wszelkich istotnych naruszeń prawa popełnionych przez organ administracyjny II instancji, pomimo, iż organ administracji II instancji wydał decyzję bez uprzedniego zebrania i rozpatrzenia całokształtu materiału dowodowego, w konsekwencji czego