Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. II GSK 777/22

Ubezpieczenia; Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Wojciech Sawczuk po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2022 r. sygn. akt VI SA/Wa 1773/21 w sprawie ze skargi U. W.-M. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 12 kwietnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od U. W.-M. w O. na rzecz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 18 stycznia 2022 r., uwzględnił skargę U. W.-M. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 12 kwietnia 2021 r., w przedmiocie podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, uchylając tą decyzję i umarzając postępowanie administracyjne. Orzekł również o kosztach postępowania sądowego.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

objętą skargą decyzją organ stwierdził, że W. K. podlegał obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego w okresie od dnia 18.02.2016 r. do dnia 18.02.2016 r. z tytułu zawartej ze skarżącą umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia.

Organ wskazał, że przedmiotem umowy było dzieło: "Poezja języka i poezja ducha - warsztat przygotowany dla młodzieży szkół ponadgimnazjalnych". Zdaniem Prezesa NFZ, ze sposobu realizacji tej umowy wynikało, że podstawowym obowiązkiem uczestnika postępowania było przeprowadzenie w dniu 18 lutego 2016 roku warsztatów dla uczniów szkół ponadpodstawowych. Organ uznał na podstawie analizy zgromadzonego materiału dowodowego, że w przedmiotowej umowie pomimo nazwania jej jako "umowa o dzieło" nie sprecyzowano w sposób zindywidualizowany konkretnego rezultatu (dzieła), a określono jedynie czynności do wykonania, które w żaden sposób nie zmierzały do powstania nowego bądź zmodyfikowanego w sposób stanowiący o jego indywidualnym charakterze, samoistnego dzieła. W treści umowy, zdaniem organu, nie sposób odnaleźć konkretnie określonego rezultatu, który charakteryzowałby się indywidualnym, twórczym charakterem. Trudno wskazać na weryfikowalny, samoistny wynik umowy, którego oczekiwał płatnik w momencie zawierania ww. umowy przez strony.