Wyrok NSA z dnia 3 października 2023 r., sygn. II FSK 391/22

Kwota dyskonta ponoszona w ramach umów faktoringowych nie stanowi kosztu finansowania długu i nie podlega ograniczeniom określonym w art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA del. Alicja Polańska (sprawozdawca), , Protokolant Dominika Kurek, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 828/21 w sprawie ze skargi F. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz F. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 828/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę F. sp. z o.o. z siedzibą w W. i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Powyższy wyrok jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

W skardze kasacyjnej organ - reprezentowany przez radcę prawnego

- zaskarżył w całości wyrok sądu pierwszej instancji, zarzucając na podstawie

art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 259); dalej: "p.p.s.a.", naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 15c ust. 1 oraz art. 15c ust. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.); dalej: "u.p.d.o.p.", w związku z art. 146 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. przez błędną wykładnię przepisów prawa materialnego, prowadzącą sąd do uznania, że kwota dyskonta, o której mowa we wniosku, nie stanowi kosztu finansowania dłużnego i nie podlega ograniczeniom wskazanym w art. 15c ust. 1 u.p.d.o.p., gdy tymczasem prawidłowa subsumcja opisanego stanu faktycznego powinna doprowadzić sąd do wniosku, że przez koszty finansowania dłużnego rozumie się "wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych i z korzystaniem z tych środków", a zatem ponoszona przez wnioskodawcę kwota dyskonta stanowi koszt finansowania dłużnego i podlega ograniczeniu, o którym mowa