Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2023 r., sygn. III FSK 540/23

Odpowiedzialność solidarna osoby trzeciej za zaległości podatkowe podmiotu ma charakter wyjątkowy i można do niej sięgać jedynie w przypadku braku realnych możliwości zaspokojenia zaległości z mienia podatnika; w tym kontekście, organy podatkowe powinny w sposób wyczerpujący wyjaśnić przyczyny, dla których dłużnicy przestali spłacać zobowiązania, pomimo prowadzenia przez nich aktywnej działalności gospodarczej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 651/22 w sprawie ze skargi T. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 31 grudnia 2021 r. nr 1401-IEW1.4123.64.2021.DS w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 651/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez T. G. (dalej: skarżący) decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 31 grudnia 2021 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu wraz z pozostałymi członkami zarządu oraz ze stowarzyszeniem za zaległości podatkowe stowarzyszenia w podatku od towarów i usług za grudzień 2015 r. i styczeń 2016 r.

Skargę kasacyjną wywiódł Dyrektor IAS. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 116a § 1 w zw. z art. 116 § 1 ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.; dalej: O.p.) w związku z art. 194 § 1 O.p. przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu przez sąd pierwszej instancji, że w sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające orzeczenie o odpowiedzialności solidarnej członka zarządu klubu z powodu niewykazania przez organy podatkowe bezskuteczności egzekucji, podczas gdy w sprawie został prawidłowo ustalony stan faktyczny, który jednoznacznie odpowiada stanowi przewidzianemu w normie art. 116 § 1 O.p.;