Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. III FSK 1711/21

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 361/19 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 6 lutego 2019 r. nr SKO.414.3042.2018 w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za miesiące od stycznia do października 2015 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 25 września 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę m. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Skarżąca lub Spółka) na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie z 6 lutego 2019 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za okres od stycznia do października 2015 r.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Skarżąca spółka, działając za pośrednictwem pełnomocnika – doradcy podatkowego – zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając Sądowi pierwszej instancji naruszenie na podstawie:

1. art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej: p.p.s.a.) przepisów prawa materialnego, tj.:

1a. art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. w związku z art. 3 pkt 1 i 3 w brzmieniu obowiązującym do 27 czerwca 2015 r. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.; dalej: p.b.) poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że ruchomości w postaci urządzeń myjni samoobsługowej [...] podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowle, podczas gdy stanowią one urządzenia techniczne, które nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie ww. przepisów,