Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2023 r., sygn. I FSK 1732/19

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Mariusz Golecki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Adam Nita, , po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 171/19 w sprawie ze skargi Gminy K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 grudnia 2018 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.742.2018.1.MC w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Gminy K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 6 czerwca 2019 roku, sygn. akt I SA/Łd 171/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną przez Gminę K. (dalej: "Gmina", "Skarżąca") interpretację indywidualną z 12 grudnia 2018 roku wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS", "Organ interpretacyjny"), w przedmiocie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług.

2. Skargę kasacyjną od wskazanego wyżej wyroku WSA w Warszawie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Organ interpretacyjny zaskarżając go w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329, z późn. zm., dalej: "p.p.s.a."), naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

– art. 86 ust. 2a-2h ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, dalej: "ustawa o VAT") oraz § 3 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 roku w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193, dalej: "rozporządzenie") poprzez błędną wykładnię i niewłaściwą ocenę zastosowania i w konsekwencji bezpodstawne uznanie przez Sąd pierwszej instancji, iż zaproponowana przez Gminę metoda określania proporcji odliczania podatku naliczonego VAT od wskazanych we wniosku wydatków: