Wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2023 r., sygn. III FSK 665/22

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent, po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.S.A. z siedzibą w . od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Łd 963/21 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 11 października 2021 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 8 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Łd 963/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę P.S.A. z siedzibą w L. Oddział L., zwane dalej "Skarżącą", na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z 11 października 2021 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Skarżąca działając przez pełnomocnika – radcę prawnego – zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając Sądowi pierwszej instancji:

1. naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 145 § 1 pkt 1 lit a) i c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r. poz. 329), zwana dalej "p.p.s.a.", w związku z art. 145 § 2 p.p.s.a., art. 135 p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a., wszystkie powyższe przepisy w związku z art. 120 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zwana dalej "O.p.", art. 121 § 1 O.p., art. 122 O.p., art. 180 § 1 O.p., art. 187 § 1 O.p., art. 188 O.p., art. 190 O.p., art. 191 O.p., art. 197 § 1 O.p. oraz art. 210 § 1 pkt 6 O.p. i art. 210 § 4 O.p., poprzez uznanie przez WSA w Łodzi, że zaskarżona decyzja SKO w Piotrkowie Trybunalskim z 11 października 2021 r., KO.400.449.2021 nie narusza przepisów prawa materialnego w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy ani nie narusza przepisów postępowania, w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, podczas, gdy decyzja SKO w Piotrkowie Trybunalskim z 11 października 2021 r. i poprzedzająca ją decyzja Organu I instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania podatkowego albowiem rozstrzygnięcia Organów I i II instancji wydane zostały na podstawie błędnie ustalonego staniu faktycznego, opartego na materiale dowodowym zebranym w sposób niewszechstronny, jego pobieżnej i wybiórczej ocenie, jak również dokonaniu przez Organy I i II instancji dowolnych ustaleń w zakresie konstrukcji i funkcji łączników zdalnie sterowanych, ponieważ ustalenie stanu faktycznego sprawy w zakresie konstrukcji i funkcji łączników zdalnie sterowanych, ich związku z funkcjonowaniem linii elektroenergetycznej, a także ustalenia czy łączniki zdalnie sterowane są częścią składową rzeczy, to jest czy łączniki takie mogą być odłączone od napowietrznej linii elektroenergetycznej bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego, wymagało wiadomości specjalnych i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, czego jednak Organy I i II instancji nie uczyniły, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania przez Organy I i II instancji, a za nimi również WSA w Łodzi, że łączniki zdalnie sterowane stanowią element budowli podlegającej opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, zaś zaskarżoną decyzję Organu II instancji Sąd I instancji powinien był uznać za naruszającą przepisy prawa materialnego w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy oraz za naruszającą przepisy postępowania, w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, jako naruszającą powołane w niniejszym zarzucie przepisy postępowania, a w szczególności wynikające z nich zasady prawdy obiektywnej i oficjalności, a w konsekwencji WSA w Łodzi powinien był uchylić zaskarżoną decyzję SKO w Piotrkowie Trybunalskim z 11 października 2021 r. i poprzedzającą ją decyzję Organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. w związku z art. 145 § 2 p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a., czego jednak nie uczynił błędnie oddalając skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a., a zatem to naruszenie przepisów postępowania miało istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem treść wyroku Sądu I instancji powinna być odmienna niż miała miejsce;