Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. II FSK 1135/07

w postępowaniu podatkowym dopuszczalne jest podważanie domniemania prawdziwości, a więc zgodności treści decyzji administracyjnej z rzeczywistością wydanej przez organ budowlany udzielający pozwolenia na budowę obiektu budowlanego lub na jego użytkowanie na podstawie art. 194 § 3 ord. pod., mimo tego że podstawę prawną ich wydania mogły stanowić także obowiązujące w sprawie podatkowej definicje obiektu budowlanego i budowli z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 1 lit. b/ i pkt 3 Prawa budowlanego, gdyż nie są to decyzje związane (zależne).

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Borkowski, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), del. WSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Lu 741/06 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 23 sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. na rzecz P. S.A. z siedzibą w W. kwotę 4.468 (cztery tysiące czterysta sześćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 23 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Lu 741/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę P. S.A. w W. - zwana dalej Spółką na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia 23 sierpnia 2006 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż z ostatecznych decyzji organów budowlanych wynikało, że stacje bazowe telefonii komórkowej GSM Plus nr BT-1178, BB-19139, BT-11732, BT-11315 usytuowane odpowiednio na dzwonnicy Katedry przy ul. K. w Z., na terenie elektrociepłowni "A" przy ul. H. w Z., na dachu elewatora przy ul. N. w Z., na wieży przy ul. P. w Z. podlegały jako obiekty budowlane opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.) zwanej dalej u.p.o.l., przy czym ich wartość ustalono zgodnie ze wskazaniami podatnika. Sąd podkreślił przy tym, że skoro zgodnie z art. 1a ust. 2 u.p.o.l. "budowlą jest obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury", a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego (...) to oznacza to, że każdy obiekt budowlany (z wyjątkiem obiektów małej architektury) niebędący budynkiem jest budowlą. Jeżeli zatem powołane stacje bazowe telefonii komórkowej zostały decyzjami organów budowlanych, wydanymi na wniosek podatnika, zakwalifikowane jako obiekty budowlane, to organy podatkowe trafnie przyjęły, że są związane ustaleniami tych organów budowlanych w zakresie kwalifikacji tychże jako obiektów budowlanych. Tylko zmiana tych decyzji we właściwym trybie mogłaby spowodować prowadzenie postępowania dowodowego w zakresie wskazanym przez podatnika. Równocześnie Sąd przyjął, że wprawdzie w aktach sprawy brak jest decyzji dotyczącej zakwalifikowania jako obiektu budowlanego stacji bazowej telefonii komórkowej nr BT-11315 przy ul. P. odmiennie niż w pozostałych przypadkach, to jednak uwzględniając podobną ocenę tego rodzaju obiektu w decyzjach ostatecznych: Prezydenta Miasta Z. z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę na modernizację stacji bazowej telefonii komórkowej na terenie elektrociepłowni "A." przy ul. H. w Z.; decyzji Prezydenta Miasta Z. z dnia 20 lutego 2003 r. w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej na dzwonnicy Katedry przy ul. K. w Z.; decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 6 sierpnia 2004 r. w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej na dzwonnicy Katedry przy ul. K. w Z. oraz decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia 4 kwietnia 2005 r. o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, modernizację stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej na terenie elektrociepłowni "A." ul. H. w Z.; decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 11 sierpnia 2005 r. w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego rozbudowy stacji bazowej telefonii komórkowej na dachu elewatora na działce nr 27 przy ul. N. w Z. - przyjąć należało, że uznanie jej przez organy podatkowe za obiekt budowlany (budowla) było zasadne. W końcu odnosząc się do zarzutów skargi Sąd stwierdził, że organy podatkowe nie dopuściły się naruszenia przepisów art. 120, art. 122, art. 188 i art. 210 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zwanej dalej ord. pod. skoro okoliczność zakwalifikowania stacji bazowych jako obiektów budowlanych została wystarczająco ustalona powołanymi decyzjami. Odmowa przeprowadzenia innych dowodów, w tym dowodu z opinii biegłego była uzasadniona.