Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2022 r., sygn. II GSK 1968/21

Uprawnienia do wykonywania zawodu; Przewlekłość postępowania

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Jacek Czaja protokolant Justyna Mordwiłko-Osajda po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia Prawo na Drodze w Lublinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2021 r. sygn. akt VI SAB/Wa 87/20 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia Prawo na Drodze w Lublinie na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w sprawie zwolnienia z funkcji biegłego sądowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 marca 2021 r., sygn. akt VI SAB/Wa 87/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. P. na D. z siedzibą w L. (dalej: Stowarzyszenie) na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w rozpoznaniu odwołania i doręczenia decyzji

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyło Stowarzyszenie zaskarżając ten wyrok w całości i wniosło o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Warszawie oraz zasądzenie od organu na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

Zaskarżonemu orzeczeniu, na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a."), Stowarzyszenie zarzuciło naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj.:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 31 § 1 pkt 2 w zw. z art. 31 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2018.2096 t.j. - dalej: k.p.a.), poprzez błędne przyjęcie, iż wobec wydania zarządzenia przez organ I instancji o wszczęciu postępowania na wniosek organizacji społecznej i informowania jej o przebiegu postępowania, w tym doręczenia pism i aktów, nie miała ona przymiotu strony i organ II instancji nie miał obowiązku jej doręczyć decyzji II instancyjnej,