Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2022 r., sygn. I FSK 1506/19

Interpretacje podatkowe; Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Adam Nita, , po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1851/18 w sprawie ze skargi K. s.c. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2018 r. nr 0114-KDIP4.4012.128.2018.1.AKO w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2) zasądza od K. s.c. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 marca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1851/18, uchylił w części wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Organ) interpretację indywidualną z 8 maja 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, w sprawie ze skargi K. s.c. (dalej: Skarżąca/Spółka).

2. Sąd pierwszej instancji po rozpoznaniu skargi (która dotyczyła wyłącznie tej części interpretacji, w której stanowisko Spółki uznane zostało za nieprawidłowe) stanął na stanowisku, że zaskarżona interpretacja wydana została z naruszeniem prawa materialnego i procesowego. Sąd meriti odwołał się do uzyskanej wcześniej przez Skarżącą interpretacji indywidualnej z 29 czerwca 2015 r. wydanej "w praktycznie tożsamym stanie faktycznym, w której organ interpretacyjny uznał stanowisko Wnioskodawcy za właściwe" (str.12 uzasadnienia wyroku). Zdaniem Sądu stan prawny i faktyczny nie uległ zasadniczej zmianie na tyle, by Organ prezentował inne stanowisko w niniejszej sprawie. Dodatkowo, przeciwko prawidłowości uznania stanowiska interpretacji za prawidłowe przemawia okoliczność, że jego realizacja staje się niemożliwa w praktyce – Spółka, co opisano we wniosku, nie mogłaby zrealizować swojego prawa w sposób wskazany przez Organ, gdyż nie można określić nabywcy usług pośrednictwa w momencie wydania vouchera. W konsekwencji Sąd pierwszej instancji stwierdził, że interpretacja naruszała art. 19a ust 1 w zw. z art. 5 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust 1 i art. 8 ust 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm. dalej: ustawa o VAT)